Wyjaśnienie tego kim jesteśmy zacząć należy od kwestii wydawałoby się najbardziej oczywistej, jednak niezwykle istotnej. Jesteśmy przede wszystkim członkami Konwentu Polonia, czyli Polonusami lub Konwentowiczami. Oznacza to, że mamy rozmaite talenty oraz poglądy na świat i otaczającą nas rzeczywistość. Wywodzimy się z zupełnie różnych środowisk, studiujemy na wszelkich możliwych Trójmiejskich uczelniach i każdy z nas zajmuje się na co dzień zupełnie odmiennymi sprawami. Łączy nas jednak to, że wszyscy czujemy się Polakami i z zapałem chcemy działać dla dobra Ojczyzny. Z dnia na dzień dążymy do tego, żeby doskonalić się pod względem fizycznym oraz intelektualnym i ważne są dla nas wartości takie jak: patriotyzm, honor, tradycja, braterstwo, odwaga, uczciwość, szacunek oraz wzajemne zaufanie. Przede wszystkim jednak jesteśmy Braćmi na dobre i na złe. Stawiamy sobie wymagania, a także ambitne cele i wspólnie wspieramy się w ich osiąganiu.
Jesteśmy kontynuatorami i pełnoprawnymi następcami Polonusów, którzy w 1828 roku w odległym Dorpacie (obecnie Tartu w Estonii) przyczynili się do założenia Konwentu Polonia, dając tym samym początek barwnemu światu polskich korporacji akademickich. Na początku naszego istnienia zrzeszaliśmy studentów przybyłych z terenów dawnej Rzeczypospolitej, nawiązując do idei landsmannschaftów, czyli funkcjonujących od średniowiecza związków studentów pochodzących z jednego kraju. Będąc ośrodkiem skupiającym polskich studentów w duchu braterskiej współpracy i działania na rzecz odzyskania niepodległości, po zamknięciu przez władze rosyjskie Uniwersytetu Wileńskiego kontynuowaliśmy tradycje Filomatów i Filaretów.
Konwent podjął się niezwykle trudnego i odpowiedzialnego zadania, stając się swego rodzaju ostoją polskości i gromadząc w swych szeregach studentów, którzy czuli się Polakami, bez względu na wyznanie, pochodzenie społeczne i kwestie etniczne oraz kształtując w nich i umacniając miłość do naszej Ojczyzny. Celem nadrzędnym stało się wówczas rozwijanie młodych umysłów w duchu pracy i nauki na rzecz odzyskania upragnionej niepodległości. Gdy marzenie to zmaterializowało się w 1918 r. przed Polonią (która przeniosła się wówczas do Wilna) pojawiły się nowe wyzwania. K!Polonia na następne dwadzieścia lat wpisał się w wileński pejzaż, kształtując przyszłe elity polskiego społeczeństwa i stanowiąc tym samym ważny element tamtejszego życia studenckiego oraz zapisując piękną kartę w historii Wszechnicy Wileńskiej.
Polonus stał się wzorem studenta, przedstawiając wysoki poziom kultury osobistej (bez względu na okoliczności), zamiłowanie do poszukiwania odpowiedzi na najtrudniejsze pytania, zapał do zgłębiania wiedzy oraz gotowość do stawiania czoła rozmaitym wyzwaniom i przeciwnościom losu. Cechy te zostały poddane ostatecznej próbie podczas II Wojny Światowej, kiedy to wielu członków naszej organizacji ofiarnie oddało swe życie w walce z okupantami. Podczas tych okrutnych czasów wojennej zawieruchy Konwent Polonia zmuszony był przenieść swą działalność do Wielkiej Brytanii, gdzie w Londynie od 1940 roku funkcjonowało Koło Filistrów Konwentu Polonia.
Po odzyskaniu przez Polskę pełni suwerenności i przywróceniu wolności stowarzyszeń Konwent za zgodą i poparciem przedwojennych członków reaktywował się w 1998 roku. Od tego momentu po dziś dzień działa on na terenie Trójmiasta, przygotowując swych członków do aktywnego działania na rzecz państwa i lokalnych społeczności oraz starając się pielęgnować swoje niezmiennie żywe prawa i zwyczaje, będące w istocie częścią polskiego dziedzictwa kulturowego.