Trwająca od prawie 20 lat równowaga wśród frakcji polonuskich zostaje zachwiana przez nierozważny czyn członka “Szczegółu”. Wbrew ustaleniom, aby studenci-Polacy, pomimo wewnętrznych różnic, na zewnątrz występowali razem, przedstawiciel “Szczegółu” kandyduje do władz Mussy akademickiej i zostaje wybrany, obok członka największego
Po blisko 10-letnich próbach oficjalnego uznania przez “Chargierten Convent” i uzyskania pełnych praw, po 1843 r. Polonia, wciąż działająca w ukryciu, przeżywa poważny kryzys, w efekcie którego dochodzi do podziału na kilka grup: “Ogół”, “Szczegół”, “Fryczarnię”, “Chmielkarnię”, “Struwarnię” i “Popiarnię”.
Polemiczno-pamfletowy miesięcznik polonuski pod nieco drastycznym tytułem “Miesiączka” ujrzał dzisiaj światło dzienne. Nakład rozpowszechniany jest wśród Polonusów wszelkich kręgów i prądów. Rękopiśmienna metoda powielania egzemplarzy czyni zeń prawdziwą rzadkość bibliofilską.
Osłabienie kursu antykorporacyjnego i coraz liczniej przybywający do Dorpatu na studia Polacy przyspieszają decyzję o reaktywacji Polonii. Aby nie “kusić licha” – dochodzi do zmiany kolejności barw. Odtąd Polonia używa barw: biało-niebiesko-amarantowych (czyli odwróconych). Reaktywacja ma miejsce w październiku. 1
Śledczy rosyjscy na tropach korporantów depczą im po piętach. Życzliwi żandarmi zawiadamiają Curonów i Livonów o rychłej rewizji na ich kwaterach. Niemcy wpadają w panikę. Zapada decyzja o spaleniu wszystkich przedmiotów mogących świadczyć o istnieniu korporacji. Wśród nich płoną również
Udział wielu Polonusów w powstaniu listopadowym (jak mówi legenda – pod wodzą Lucjana Kostrowickiego) nie mógł pozostać bez echa. Władze carskie wszczęły śledztwo, którego celem było szczegółowe wyjaśnienie udziału studentów Uniwersytetu Dorpackiego w antyrosyjskim powstaniu, ustalenie ich tożsamości i przykładne
